Dag 10: nachttrein van L’viv naar Odessa en Odessa

Zodra we in de nachttrein konden, gingen we maar direct de bedden opmaken en toen de trein om half twee vertrok probeerden we maar alvast wat te slapen.
Dat ging redelijk goed dit keer en ’s ochtends werd ik gewoon wakker van het licht dat onze coupé binnenstroomde. Het ging prima, en om half negen zaten we gezellig met z’n vieren aan het ontbijt. Na wat gezellig kletsen en daarna wat lezen en uit het raam kijken begon de moeheid na een korte onrustige nacht toch wel weer voelbaar te worden.
Pas om half twee kwamen we aan in Odessa. Het was daar weer lekker warm en zonnig, en de rest van de middag hebben we in de stad rondgekeken.
Eerst gingen we even langs bij een kerk die op weg naar het hotel hadden gezien. De koepels stonden nog in de steigers en blijkbaar was ook het interieur nog niet helemaal af, want alleen een klein halletje onder de kerk was toegankelijk, de trap omhoog was afgesloten.
Op weg naar het centrum, kwamen we nog een nieuw-gebouwde kerk tegen. Eigenlijk was het meer een kerkencomplex, met een grote koepel en een toren en nog meer. Hij was echter nog niet af; binnen stonden allemaal steigers en verder was het helemaal leeg!
Daarna liepen we verder, naar een parkje, waar we Hansje tegenkwamen. Zij was net op weg naar de Potemkin trappen, dus gingen we daar toen met z’n drieën heen.
Op weg daarheen liepen we langs de meest uiteenlopende gebouwen: een heel modern kantoorgebouw met daar tegenover vervallen huisjes, waar warempel ook nog echt mensen wonen! Overal in Odessa worden grote nieuwe hotels en kantoren gebouwd, maar de oude vervallen huisjes ertegenover blijven staan, totdat er weer meer geld beschikbaar komt, om eventueel ook daar nieuw te bouwen of te restaureren.
Dan de beroemde trappen uit de oude film van Eisenstein over de matrozenopstand in Odessa: de Potemkin trappen. Het zijn er flink wat, en het is een mooie grote trap, maar echt indrukwekkend is het nou niet echt.
Verder hebben we nog heel wat beelden bekeken. In Odessa zijn echt vrij veel beelden, in het centrum vooral van de stichters en de mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld bij de eerst ontwikkelingen van de stad tot een grote havenstad. Odessa is eigenlijk ook nog maar vrij kort een grote havenstad. Katharina de Grote besloot dat op deze plek een grote havenstad moest komen en huurde allerlei mensen in om dat ook daadwerkelijk te laten gebeuren. Dat de stad ontworpen is, en niet ‘zomaar toevallig’ ontstaan, merk je ook duidelijk aan het stratenplan. Net als in New York, heb je ook hier allemaal rechte straten, die om de zoveel honderd meter loodrecht, andere straten kruisen.
Er staan hier ook wel mooie gebouwen in het centrum, maar die zien er erg nieuw uit, alsof ze echt pas geleden gebouwd zijn. Ook hier hebben ze een grote, imposante opera, versierd met beelden. Hier konden we helaas niet binnen kijken.
’s Avonds hebben we gegeten bij een restaurant, waar ze erg hun best deden authentiek Oekraïens over te komen. De bediening liep bijvoorbeeld rond in klederdracht. Hier hebben we lekkere groentestoofpot, in een echt potje gegeten. We kregen ook nog een leuk foldertje, waar een liedje over het restaurant op stond, en op de placemat, waar we ons eten op kregen stond nog de tekst: ‘Het zit het beste aan een tafel, als er op die tafel te eten is!’
Na eten zijn we teruggelopen naar het hotel langs een straat met in het midden weer een parkje met beelden en bankjes. Zelfs ’s avonds was nog een groot deel van de bankjes bezet.