Dag 13: Jalta en omstreken

’s Ochtends hadden we alweer vroeg ontbijt, om op tijd te kunnen vertrekken. Het ontbijt was dit keer echter niet zo lekker: eerst havermoutpap, toen volgden gebakken eieren, en als laatst kon je dan nog een heel droog, smakeloos broodje eten met salami. Het was allemaal veel te veel en ook veel te vet voor mij op de vroege morgen, dus ik at maar een paar hapjes ei. De ober vroeg toen: ‘You don’t like?’ waarop ik antwoordde: ‘No, it’s too much!’ Hij begreep mij eerst niet, maar toen hij later met de volgende gang terugkwam, zei hij nog even tegen mij: ‘Big breakfast!’ Had ik toch nog een goede daad gedaan bij het ontbijt: de ober twee nieuwe woorden leren!
Na het ontbijt gingen we met een busje op weg naar Aloepka, om het Vorontsov-paleis te bezoeken. Vorontsov was een graaf en ook de Gouverneur van ‘Nieuw Rusland’, zoals de zuidelijke provincies van het toenmalige Russische Rijk heetten. Het paleis is gebouwd in Engelse stijl en ligt op een prachtige locatie: kijk je naar het zuiden dan zie je een strakblauwe Zwarte Zee met daarvoor een park met wat mediterrane begroeiing; kijk je naar het noorden dan zie je een enorme berg uit het niets helemaal verticaal oprijzen. Binnenin het paleis waren nog oude meubels van de familie te zien.
De volgende stop was het Zwaluwnest. Op een parkeerplaatsje ergens langs de weg werden we uit het busje gezet. Vandaaruit liep een trap en pad naar het Zwaluwnest. Het Zwaluwnest is een klein kasteeltje (met maar 4 kamers) op de top van een klif die uitsteekt in zee. Van bovenaf heb je een prachtig uitzicht over de Zwarte Zee. Hier hebben we eerst ook geluncht op een terras dat op zeeniveau er vlak naast ligt. Het kasteeltje zelf is inmiddels omgebouwd tot een restaurantje en op het pad ernaartoe staan overal kraampjes met souvenirs, eten, drinken e.d. Langs de weg staan ook vaak jongemannen met roofvogels, slangen enzo waarmee je dan voor geld op de foto kan. Tijdens de lunch begon het te regenen, dus dat betekende dat het een stuk rustiger werd rond het Zwaluwnest, zodat toen wij er waren de zon weer doorbrak, maar er verder bijna niemand was.
Daarna klommen we weer terug naar het busje en gingen we verder naar het Livadia-paleis: het paleis waar in 1945 de Jalta-conferentie was. Op die conferentie hebben Stalin, Churchill en Roosevelt besloten hoe het naoorlogse Europa eruit moest zien. Livadia was oorspronkelijk gebouwd in 1911 als zomerverblijf voor de tsarenfamilie, maar zij werden al in 1918 vermoord. Daarna is het paleis gebruikt voor conferenties, zoals de Jalta-conferentie, en pas veel later is het een museum geworden. In het museum is op de begane grond een tentoonstelling met de meubels en kamers, waar Stalin, Roosevelt en Churchill gepraat hebben, terwijl de bovenverdieping gewijd is aan de tsarenfamilie.
Toen we weer terug waren bij het hotel, heb ik nog even met wat andere mensen van de groep gezwommen. Het was erg gezellig en dit keer heb ik het ook aangedurfd om er zo in te duiken!
Na het eten ging ik nog met mijn vader in het stadscentrum kijken. Het was inmiddels al aan het schemeren, maar op de zeepromenade in Jalta is er ’s avonds nog van alles te zien en te doen. Eerst liepen we langs een plein, waar nog een groot beeld van Lenin staat; even verderop stond een kunstijsbaantje! Daar kon je tijdens je zomervakantie ook nog even schaatsen… Een paar dagen daarvoor was er nog een grote ijsshow geweest met o.a. de Olympisch kampioenen ijsdansen. Verder was de promenade helemaal vol met allemaal (toeristen!) en kraampjes waar je van alles kon kopen, of bijvoorbeeld in een strak leren pakje met een stoere motor op de foto, of in een 18e eeuwse jurk op de foto op een troon, of in een leuk Hawaïrokje met een kameel, wat je maar wilde! Aan de andere kant van de promenade stonden allemaal nieuwe winkels van dure merken.
Toen we terug liepen, werd ik nog aangesproken door een jongen. Hij zei eerst iets in het Russisch, maar omdat ik het niet begreep, vroeg hij daarna: ‘What time is it?’ Toen ik hem dat had laten zien, vroeg hij: ‘Are you in the … hotel?’ Ik weet niet meer precies welk hotel hij vroeg, maar nu was wel duidelijk waar hij heen wilde. Hij begon nog een excuus te brabbelen, over dat hij er in de buurt woonde ofzo, maar mijn vader was er ook bij gaan staan en toen droop hij heel snel af. En dat was het wel voor vandaag! Nog twee nachtjes en dan gaan we alweer naar huis.