Op de helft

Jaahaa, ik ben alweer op de helft van mijn tijd in Rusland. Het gaat snel en zo langzamerhand zijn de komende weken ook al helemaal vol gepland met uitstapjes of leren voor de afsluitende toets. Wat dat betreft voelt het alsof we nog maar een paar weken te gaan hebben; dat tijdsbesef blijft iets raars.
In ieder geval, de afgelopen weken waren erg leuk en ook erg druk.
We hebben Kronstadt bezocht, een stadje op een eiland in de Finse golf, waar ook een deel van de Russische vloot ligt. Hoewel het op de kaart ver weg lijkt, viel het ontzettend mee, eerst met de metro ergens naar een buitenwijk en dan nog ruim een half uur in een mini-busje en daar waren we al. Die mini-busjes blijven me fascineren, omdat mensen gewoon tegen de chauffeur kunnen zeggen wanneer ze eruit willen en daar stopt hij dan. Dit houdt in, dat er mensen uitstappen bij uitritten van de snelweg, of gewoon langs de kant van de snelweg! Maar ja, wij gingen gewoon door tot het eindpunt: Kronstadt. Dit stadje voelde al meteen veel landelijker, de straten waren rustig, de mensen ook, dus wij hebben op ons gemak het stadje bekeken. Er was een hele mooi kathedraal en daarnaast hebben we nog een stukje op het ijs gelopen, wat voor een deel aan het kruien was, en dus erg mooi in het zonlicht lag.
Vorige week dinsdag ben ik naar een balletvoorstelling in het Mariinsky-theater geweest. Dat was ook een superleuke ervaring. Ik had me speciaal mooi aangekleed en ondanks de verse sneeuw, toch mijn hakken aangedaan. Dat bleek nog wel te doen, al loopt het niet heel comfortabel op bevroren en besneeuwde stoepen. De opera is erg mooi vanbinnen, in de grote zaal hangt ook een prachtige kroonluchter. We hadden mooie pleken op het eerste balkon en bijna in het midden, waardoor we alles heel goed konden zien. Bij de eerste voorstelling werd ook life gezongen, omdat het naast een balletvoorstelling ook een opera was. Dat was wel bijzonder om mee te maken, maar toch was het niet te vergelijken met het tweede stuk: de vuurvogel, van Tsjaikovski. Een prachtig sprookje en het ballet was ook heel mooi. Felgekleurde pakken, dansers die zich helemaal in hun rol inleefden en dan nog mooie dansen. Een superleuke avond. Maar tot slot nog een opvallend feit: Russen zijn na het eind van de voorstelling ook heel snel weg. Wij liepen rustig van onze plek naar de garderobe, waar we de laatsten bleken te zijn, en toen we wegliepen, werd letterlijk het licht achter ons uitgedaan! Apart.
Afgelopen weekend stonden er dan twee feesten op de kalender: eerst zaterdag(avond) Saint-Patrick's day (en ja dat is een Iers en geen Russisch feest) vieren en vervolgens op zondag de afsluiting van Maslenitsa, een feest met een week vol pannekoeken.
Maar eerst zaterdag. Ik had kaartjes gekocht voor een festival in een club, waar allemaal Ierse muziek gespeeld zou worden en ook een leuk Russisch folk-bandje zou komen. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar het leek me wel leuk om eens te kijken hoe Russen een Iers feest vieren. Toen we in de zaal aankwamen, begonnen ze al vrij snel met live-muziek en tot onze verbazing begon het overgrote deel van het publiek Ierse volksdansen te doen! Later begrepen we, dat de teogang voor leden van Ierse dansscholen gratis was, en dus waren ze in grote getale op komen dagen en werd er dus volop gedanst. Tussen de muziekoptredens door, werden er ook dansdemonstraties gegeven. Na het even aangekeken te hebben besloten ook wij nuchtere Nederlanders, maar gewoon op onze eigen manier mee te dansen en het was een heel gezellige avond.
De volgende dag gingen we naar een park om het einde van Maslenitsa te vieren. Maslenitsa is de naam voor de week voor het vasten begint. Dus wordt er in die laatste week nog even flink gegeten en dan vooral pannekoeken. Ik heb aardig meegedaan: vijf van de zeven dagen heb ik één of meerdere pannekoeken/pannekoekjes gegeten. Verder worden met Maslenitsa veel volkstradities in stand gehouden, worden er volksliedjes gezongen en gedanst en wordt ook het einde van de winter verklaard, en wordt de lente verwelkomd. Maar van de lente was weinig te merken. Een dikke laag sneeuw in het park en een koude wind, maakten dat we bijna bevroren waren toen we naar huis gingen. En volgens de weersvoorspelling laat de lente zeker hier nog wel een paar weken op zich wachten. Toch was er ook een warm moment: het verbronden van 'Maslenitsa'. Dat is ook de naam van een strooien pop, die verbrand wordt, om de winter weg te jagen. En zoals dat in Rusland gaat, moesten de mensen in het publiek nog oppassen voor brandende stukken pop, die het publiek inwaaiden. Gelukkig stonden wij aan de goede kant, en konden we zonder brandplekken naar huis.
Zo dat was alweer een heel verhaal en dan heb ik nog niet eens alle bijzondere dingen die ik gezien/meegemaakt hebt verteld, maar dat komt nog wel een keer. Al is het waarschijnlijk niet op deze blog, want voor de komende week staat ook al weer het een en ander op stapel. Overmorgen gaan we naar Tsarskoe Selo, oftwel het tsarendorp, waar een heel groot paleis van Katarina de Grote staat en verder gaan we naar een markt en een supergroot winkelcentrum. Ik ben heel benieuwd!